Groen Verkleurde Hardgekookte Dooier: Eetbaar Of Niet?

De dooiers van hardgekookte eieren kunnen een groene tint krijgen door ze te lang te koken. Het is onschadelijk, maar ziet er niet smakelijk uit en is gemakkelijk te vermijden. We beantwoorden de meest gestelde vragen en duiken diep in het chemische proces dat een eigeel groen doet kleuren.

Waarom Kleuren Hardgekookte Eidooiers Groen?

De groene tint op hardgekookte dooiers wordt veroorzaakt door het ei te lang te koken. Warmte zorgt ervoor dat ijzer in de dooier reageert met zwavel uit het eiwit. Het resultaat is donker ijzersulfide dat er groenachtig uitziet in combinatie met de felgele dooier. Het ei is echter veilig om te eten.

Is het Veilig om een ​​Hardgekookt Ei met Groene Dooier te Eten?

Ja, het is veilig om een ​​hardgekookt ei met een groen-grijze tint rond de dooier te eten. De groene verkleuring is het gevolg van een reactie tussen het ijzer in de dooier en de zwavel in het eiwit. Hoewel ferro-sulfide enigszins giftig is, is het zo’n kleine hoeveelheid dat het als veilig wordt beschouwd om te eten.

Alhoewel het misschien niet het meest smakelijke ei zal zijn dat je ooit hebt gegeten als het helemaal verkleurde van te lang te koken.

Hoe Kan ik Voorkomen dat een Ei Groen Wordt Tijdens het Koken?

Hier zijn enkele tips om ervoor te zorgen dat de dooier niet groen uitslaat:

• houd het water op of net onder kooktemperatuur om oververhitting te voorkomen
• gebruik een grote pan en leg slechts één laag eieren
• zet het vuur uit zodra het water kookt
• laat de eieren niet te lang in het water liggen; 10-12 minuten is genoeg voor middelgrote eieren
• koel de eieren onmiddellijk na het koken met koud water

De sleutel tot succes is om net genoeg warmte toe te voegen om het ei hard te koken, maar niet zo veel dat het groen wordt.

Het Complete Chemische Proces dat een Dooier Groen Kleurt

Er vinden een aantal interessante biochemische processen plaats voordat het ijzer kan reageren met de zwavel om het eigeel groen te maken.

Laten we ze stap voor stap overlopen.

Ijzer in de dooier

Een dooier bevat 2,7% ijzer, een essentiële voedingsstof voor de embryo. 95% van het ijzer is gebonden aan fosvitine, een eiwit in het eigeel.

Wanneer de embryo begint te groeien, groeien er bloedvaten in de dooier om voedingsstoffen uit op te halen.

Het bloed bevat rode bloedcellen die ijzer gebruiken om zuurstof naar het zich ontwikkelende kuiken te transporteren.

Het ongeboren kuiken ademt eigenlijk zuurstof in het ei. De zuurstof komt door kleine poriën in de eierschaal. Een standaard kippenei heeft meer dan 7000 poriën waar zuurstof doorheen kan.

Zwavel in het eiwit

We kennen allemaal zwavel (S), omdat het de enige verantwoordelijke is voor de penetrante geur van rotte eieren.

Het eiwit zit rond de dooier als een beschermende laag die binnenkomende bacteriën doodt. Het is gevuld met water en eiwitten. Meer dan de helft van het eiwit bestaat uit het eiwit ovalbumine, een eiwit dat vrije sulfhydrylgroepen bevat die zwavel bevatten.

Cysteïne

Ei-eiwitten zijn lange ketens van aminozuren. De meeste zwavel in kippeneieren zit in het essentiële aminozuur methionine, een voorloper van het aminozuur cysteïne .

Bij mensen speelt cysteïne een essentiële rol bij de vertering van alcohol. Het werd populair in 2020 toen wetenschappers ontdekten dat cysteïne alcoholgerelateerde katersymptomen, zoals misselijkheid en hoofdpijn, kon verlichten. De zwavelhoudende cysteïne in eieren geneest katers.

Het ei koken

Als het ei koud is, is het vitellinemembraan een barrière die de chemicaliën in de dooier gescheiden houdt van het eiwit. Maar als je het ei begint te koken, gebeuren er een paar magische dingen.

Allereerst zorgt de hitte ervoor dat de eiwitten in het rauwe ei zich ontvouwen en nieuwe bindingen met elkaar aangaan. Dit proces wordt denaturatie genoemd en is de reden waarom het ei hard wordt als je het kookt.

Door al het ontwarren komt er zwavel vrij uit de aminozuren. Het begint waterstofsulfide te vormen, een gas dat naar rotte eieren ruikt. We hebben geluk dat het zo’n kleine hoeveelheid gas is, anders zouden we nooit nog eieren eten.

We weten allemaal wat er met frisdrank gebeurt als we het te lang in de zon laten staan: het gas ontsnapt. Hetzelfde gebeurt met waterstofsulfide, dat probeert uit het eiwit te ontsnappen. Er zijn niet al te veel plaatsen waar het gas naartoe kan, dus probeert het in de eidooier te diffunderen.

Wanneer je het ei lang genoeg en bij hoge temperaturen verwarmt, beginnen de anders sterke fosvitine-eiwitten in de dooier door hydrolyse af te breken. De fosvitine kan het ijzer niet vasthouden en het ijzer komt vrij in de dooier.

IJzer reageert met zwavel

Het ijzer (Fe) uit de dooier ontmoet de zwavel (S) uit het eiwit op de rand van de dooier, waar het vitellinemembraan uit elkaar valt. De chemische reactie produceert ferro-sulfide (FeS).

IJzersulfide is een donkergekleurd ijzersulfide dat er groen uitziet als het wordt gemengd met de gele dooier. Het uiteindelijke resultaat is de groenzwarte verkleuring die je krijgt in het hardgekookte ei.

Sommige bronnen beweren dat het groen ijzer(III)sulfide is, maar dat is een instabiel kunstmatig materiaal dat niet in de natuur voorkomt en vervalt in ijzer(II)sulfide.

Welke Factoren Verhogen het Risico dat het Eigeel Groen Kleurt?

Het risico op een grijsgroene verkleuring van de dooier neemt toe als:

• het ei op zeer hoge temperaturen gekookt wordt
• het ei te lang wordt verhit
• het ei te lang werd bewaard voor het koken
• het eigeel een hoge pH-waarde heeft
• je de eieren kookt in een ijzeren pan

De pH-waarden van het ei nemen toe naarmate het ei ouder wordt. De pH kan verschuiven naar alkalische waarden, waarbij kooldioxide het ei binnen enkele dagen verlaat. Dit verhoogt het risico dat het ijzer van de dooier reageert met de zwavel van het eiwit.

Omdat ijzer het ei groen maakt, is het beter om ze niet in een gietijzeren koekenpan te koken.

Het kippenras, de grootte van het ei, eierkleur en de kwaliteit hebben geen invloed op de groene verkleuring van de dooier.

Samenvatting

De grijsgroene verkleuring van het eigeel in hardgekookte eieren wordt veroorzaakt door te lang te koken. Door de hitte reageert het ijzer in de eierdooiers met de zwavel in de eiwitten. Het resulterende donkere ferro-sulfide ziet er groen uit bovenop het gele eigeel.

Om de groene tint te voorkomen, is het belangrijk om te voorkomen dat het ijzer in de dooier vrijkomt. Verlaag de watertemperatuur en zorg ervoor dat het ei alleen lang genoeg wordt verwarmd om het hard te maken. Koel het onmiddellijk af met koud water na het koken.